Léirmheas: Teitheann Armie Hammer stalcairí deamhanta i scannán uafáis Hulu ‘Wounds’

Is é Armie Hammer an sealgaire quintessential Meiriceánach, agus marAn Líonra Sóisialtacruthaithe cheana féin, déanann sé seo réitigh foirfe do mhála doucheb de chineál áirithe. ICréachta,imríonn sé Will, tábhairneoir a thit amach as an gcoláiste agus atá fós ag maireachtáil stíl mhaireachtála an pháirtí deich mbliana deich mbliana ina dhiaidh sin. Is é sin le rá, is alcólach é, ach tá bealach inghlactha go sóisialta aige chun fanacht i séanadh.

Scríofa agus stiúrtha ag Babak Anvari (mar is fearr aithne air as scannán uafáis iomráiteach na hIaráineFaoin Scáth),CréachtaBa é Annapurna Pictures, comh-réaltaí Dakota Johnson agus Zazie Beetz, a léirigh agus bhí sé i gceist aige teacht amach i mí an Mhárta i dtosach. Is é sin le rá, is é an cineál scannáin é a chuireann iontas ortcén fáthtá sé ag teacht amach ar Hulu agus Netflix seachas in amharclanna. Níos minice ná a mhalairt, tarlaíonn sé seo toisc gur shocraigh lucht stiúideo go pras gur flop a bhí ann.

Billeáilte mar uafás síceolaíoch,Créachtaní hé seo an chéad cheann eileOidhreachtúil. Ag brath ar chineál clumsy de Leanann sé / coincheap seilbhe deamhanta, tosaíonn sé le grúpa páistí coláiste ag fágáil fón ag beár Will’s. Nuair a sheiceálann sé an fón, aimsíonn sé teachtaireachtaí creepy agus grianghraif gory, agus ina dhiaidh sin braitheann sé go bhfuil duine ag breathnú air agus ar a chailín Carrie (Dakota Johnson). Agus ansin tá na cockroaches, a thosaíonn pop suas i ngach áit a théann sé.

Is léir go luath go bhfuil na páistí coláiste sin ag úsáid an fhóin chun Will a chéasadh le heintiteas osnádúrtha de chineál éigin, ach ní mhíníonn an scannán cén fáth i ndáiríre. Mothaíonn an coincheap foriomlán cosúil le leath-bhácáilte creepypasta scéal, ach admhóidh mé gur bhain mé taitneamh as ar aon bhealach. Tá Anvari iontach maith chun teannas a mhéadú trí roghanna fuaime atmaisféaracha agus staideanna sóisialta awkward, agus tá uainiú grinn den scoth ag Armie Hammer. Nuair a chomhcheanglaíonn tú é sin le script nádúraíoch faoi dudebro allais a bheith scanraithe gan teachtaireachtaí téacs, braitheann an toradh beagnach cosúil le greann-uafás i gcruth na Lá an Bháis Shona. Is léir go raibh sé i gceist níos mó cur isteach a dhéanamh orainn sa dara leath, ach faoin am a shroicheamar an deireadh bhí sé níos greannmhaire ná riamh, cé go neamhbheartaithe. I mo scagadh, spreag an radharc deiridh gáire uafásach nuair ba léir go raibh sé i gceist a bheith dáiríre. Déan de sin an rud a dhéanfaidh tú.

Créachta ní thagann sé sa chatagóir “chomh dona is atá sé go maith”, ach ní oibríonn sé ar an mbealach is dócha a bhí beartaithe ag an stiúrthóir. Le tógáil domhanda osnádúrtha páipéar-tanaí, mothaíonn an rud fón póca ar fad rud beag ridiculous. Ag an am céanna, oibríonn feidhmíocht freakout thar barr Armie Hammer ionadh go maith, in éineacht le taobhcharachtair réalaíocha agus roinnt uafáis éifeachtach maidir le scanradh léim. In aon radharc amháin, casann Carrie (atá faoi thionchar aonáin deamhanta anois) chuig Will agus deir sé go fonnmhar, “Tá cuma chomh gnáth ar dhaoine, ach ar an taobh istigh, níl ann ach… péisteanna.” An bhfuil sé seo i gceist a bheith scanrúil? Is dócha. Ach i ndáiríre tá sé greannmhar, agus ba bhreá liom é. Má théann tú isteach sa scannán seo ag súil le huafás éifeachtach síceolaíoch, beidh díomá ort, ach mura bhfuil tú ag lorg ach tamall maith, seachadann sé.

Créachtaag scagadh faoi láthair ag Féile Scannán Londain, agus sroicheann sé Hulu (sna Stáit Aontaithe) agus Netflix (go hidirnáisiúnta) an 18 Deireadh Fómhair.